یکی از علمای بزرگ هروقت مشکلی برایش به وجود می‌آمد و به قول خودمان "کارد به استخوان" می‌رسید، روضه دهگی می‌گرفت. به روضه‌خوان می‌گفت فقط روضه حضرت علی اصغر (ع) بخوان.

روضه‌خوان می‌گفت: آقا جان، من روضه‌های دیگری هم بلدم بخوانم، چرا امر می‌کنید فقط روضه حضرت علی اصغر(ع) را بخوانم؟

آن بزرگوار می‌فرمودند: همه اصحاب امام حسین(ع)، همه شهدای کربلا، جنگیدند، کشتند و بعد شهید شدند، یا لااقل دستشان را حائل میکردند و جلوی ضربت شمشیر یا تیر را می‌گرفتند و از شدت آن می‌کاستند، فقط این شیرخواره بود که در دستان پدر، تیر، مستقیم و بدون هیچ حائلی به حنجر ...

 

بس کن رباب سر به سر غم گذاشتی

اصلا خیال کن علی اصغر نداشتی