دستورات امام صادق (ع)

رياضت نفس :

.1مبادا چيزى را كه اشتها ندارى، بخورى، كه حماقت و ابلهى مي آورد.
جز به هنگام گرسنگى چيزى مخور.
2. چون خواستى بخورى، از حلال بخور و نام خدا را ببر.
3. به ياد حديث رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) باش كه فرمود: آدمى ظرفى را پر نكرد كه شرّش از شكم بيشتر باشد، و چون ناچار بايد بخورى، يك سوم شكم را براى غذا و يك سوم را براى نوشيدن و يك سوم ديگر را براى نَفَس كشيدن بگذار.
و اما آنكه درباره بردبارى است :
1. كسى كه به تو گفت: اگر يكى بگويى، ده جواب خواهى شنيد، به او بگو: اگر ده هم بگويى، يك پاسخ از من نخواهى شنيد
2. كسى كه تو را ناسزا گفت، بگو: اگر در آنچه مي گويى راستگويى از خدا مىخواهم كه مرا بيامرزد و اگر در آنچه مىگويى، دروغگويى از خدا مي خواهم كه تو را بيامرزد.
3. هر كس تو را تهديد به جور و غَدَر كرد، تو او را وعده نصيحت و دعابده.
و اما آنكه درباره دانش است:
1. هر چرا كه نمي دانى، از دانشمندان بپرس; و مبادا پرسش تو به آن منظور باشد كه آنان را در تنگناىِ جواب قرار دهى و يا آزمايش كرده باشى.
2. و مبادا كه به رأى خود عمل كنى، تا مي توانى راه احتياط را از دست مده.
3. از فتوا دادن بگريز; هم چنان كه از شير مي گريزى، و گردنت را پل پيروزى ديگران مكن.

در سجده طولانى (: لا اله الاّ انت سبحانك انّى كنت من الظّالمين)

تدبر قرآن

دعا

از صبح بگويد :امروز تا وقت خواب نبايد از من گناهى سر بزند

محاسبه اعمال در شب قبل از خواب- بعد توبه بخاطر گناه يا شكر بخاطر كار گناه نكردن – قبل از اينكه به حاسبت رسيدگي كنند-چون خواب برادر مرگ است

آمادگى براى مرگ

آخرين نفسهايش قبل از خواب ( بين خواب و بيداري) ذكر خوب مثلا الله باشد كه بعد از خواب -  نفس ذكر را بگويد

 

از شوخى بپرهيزيد و سخن خود را جزو اعمالتان حساب كنيد.

 

ملاقات كسي كه با ديدنش خدا را ياد كني .

 

با هواى نفس مخالفت كنيم.

«قد افلح من زكّيها» و قدخاب من دسها

وقت بيكاري : تدبر در قرآن خواندن كتاب هاي دعا يا كتابهاي اخلاق

شب است كه انسان براى پرواز به سوى غيب آماده تر است

مخزن سلطان بايد محلّش پر عطر و گلاب باشد، نه نجس مملوّ از قاذورات

 

طلوع فجر مانده إِلَى مَطْلَعِ الشَّمْسِ ]= تا طلوع آفتاب[ از دست ندهد، و نماز شب را با آداب و حضور قلب به جا بياورد و اگر وقتش زيادتر باشد، به ذكر يا فكر يا مناجات مشغول بشود، ليكن قدر معينى از شب بايد مشغول ذكر با حضور بشود.
در تمام حالاتش خالى از حزن نبوده باشد، اگر ندارد تحصيل نمايد به اسبابش، و بعد از فراغ، تسبيح سيده نساء(عليها السلام) و دوازده مرتبه سوره توحيد و ده مرتبه لا إلهَ إِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ الى آخر، ] «لا إلهَ إِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيى وَ يُميتُ وَ يُميتُ وَ يُحْيى وَ هُوَ حَىٌّ لاَ يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْىء قَديرٌ»[ و صد مرتبه لاَ إلَهَ إِلاَّ اللّهُ، و هفتاد مرتبه استغفار بخوان و قدرى از قرآن شريف تلاوت نمايد و دعاى معروف صباح، اعنى: يَا مَنْ دَلَعَ لِسَانَ الصَّبَاحِ الى آخر البته خوانده شود و دائماً با وضو باشد، و اگر بعد از هر وضو دو ركعت نماز بكند، بسيار خوب است.
ملتفت باشد به هيچ وجه اذيتش به غير نرسد

 

براستى كه سكوت به دنبال خود پشيمانى ندارد

كه اگر براى رضاى خدا و در راه خدا بود سخن بگوى و در غير اين صورت سكوت را اختيار نما

 

زيارت اهل قبور

 

صمت و جوع و سحر و عظلت و ذكر به دوام             ناتمامان جهان را كند اين پنج تمام